een vaag wij wordt aangevallen omdat we rouwden omdat we te zichtbaar toonden wat niet getoond mocht worden – verlies nederlaag
anders leven uitstoting rouw zonder ontwikkeling. ze zijn zo bang hun kompas te verliezen en richten met hun voorzorgsmaatregelen en beschermingsmiddelen telkens opnieuw schade aan.
Voor de schok die we voelen bij de dood van geliefden vindt bijna niemand woorden. Dichter marwin vos probeert het. In haar nieuwe bundel wilde dood adresseert ze de pijn en het verdriet van een ingrijpend verlies. Wat betekent rouw eigenlijk en is er genoeg tijd? Wiens dood wordt herinnerd en wie wordt vergeten? Wat als je ontroostbaar blijft? Wat als verlies meer verlies inluidt?
In wilde dood verkent marwin vos een politiek van verlies, vernietiging en rouw; ze schetst de vernietiging van leefomgevingen en geschiedenissen, het uitsterven van dieren en andere levensvormen. Zo wil ze de veronachtzaming en reductie van onze pijn weigeren. Waarom mag die werkelijkheid worden uitgewist? Wat doet dat met de betekenis die we hechten aan leven en dood, aan gerechtigheid?