In Nederland groei je op met het idee dat het huidige politieke systeem van alle mogelijke politieke systemen het beste is. Dat we ons moeten hoeden voor extremisme van rechts én links. Dat ons sterke maatschappelijke middenveld een
rechtvaardige, sociale en vrije samenleving garandeert. Kortom, dat de waarheid altijd in het midden ligt. Maar waarom hebben we ons de afgelopen decennia dan zo beroerd teweer gesteld tegen de opkomst van extreemrechts, het voortwoekeren van misogynie en racisme, de groeiende kloof tussen arm en rijk en de klimaatcrisis? Langzaam maar zeker wordt duidelijk: het midden is niet de remedie, maar het probleem. Het midden is onhoudbaar geworden.

Gijsbert Pols (1980) is ervaringsdeskundige van het midden. In Het onhoudbare midden denkt hij aan de hand van persoonlijke ervaringen, geschiedenis en literatuur na over de consensus waarmee hij opgroeide en die hij lang onderschreef. Hij laat zien hoe pijnlijk het is om het midden los te laten,
maar ook welke ongekende mogelijkheden in het verschiet liggen.

‘Het alledaagse geweld bevindt zich in ons midden, laat Gijsbert Pols zien. En alleen de schoonheid en de radicale verbeelding kunnen ons redden.’
Willem Schinkel

‘Gijsbert Pols schrijft persoonlijk, analytisch en eerlijk, met haast on-Hollandse passie.’
Anousha Nzume