Bij de Parijse uitgeverij P.O.L. verscheen onlangs de langverwachte grote bundel Ma tante Sidonie van de Franstalige Belgische dichteres Gwenaëlle Stubbe. Zij woont in Parijs en publiceerde eerder werk in yang, Parmentier en nY. In de Slibreeks verscheen vorig jaar al TJA, vertaald door nY-redacteur Piet Joostens.
Hieronder leest u een vertaald fragment uit de ‘Episode guerrier’-cyclus van Ma tante Sidonie, eerder gepubliceerd in nY #3.

Oorlogsepisode

Sidonie  haar                 lange,
               slungelige      gestalte
               schuift     over      het
               nietigste stukje oorlog.

                 Geen enkele harde           (degelijke)
                                      constructie  die  Sidonie
                                      dekking kan geven, dus
                                      neemt   haar   meter 50
                                      ongehoorde        risico’s.
                                      (Wat ik betreur.)

                                    Maar één lemen constructie
                                    die    door    een    ossenkar
                                    wordt          voortgetrokken.

Sidonie   is    één    kop     groter
               dan      het         rollend
               ossenmaterieel         (en
               denkt nog aan groeten!).

             Een ongepast teken in deze
             omstandigheden (absoluut).

                                              Dus.

 
Het    kapsel    van    de     lange
slier   maakt   een   halve   draai
naar rechts  (klassiek)  en  hangt
de huik naar de wind (klassiek).